I går heldt Lidun andre og siste delen av teknikkurset som eg hospiterte på. Eg gledde meg veldig. Etter dagen, med mykje meir læring enn det eg trudde kom til å bli, er det ikkje særlig rart. Såg fram til ein dag som ville gjere meg til ein betre padlar.
Klokka ni begynte vi på Osnessanden. Ein på kurset hadde kome med ein ny kajakk. Ein Arrow Play! Om eg skulle hatt ein kajakk til, hadde det blitt Arrow Play. Bra valg av kajakk! Med ein gong vi var på vatnet, begynte eg på kantinga. Bli kjend med båten igjen. Det gjekk veldig greitt.
Taka frå i går – både dei nyttige og dei unyttige, blei repetert. Eg merka då eg hadde padla meg opp i litt fart, at dagen før hadde eg brukt litt krefter. Lite søvn natta etter, gjorde ikkje saka betre. Men å padle gjer meg meir opplagt, og eg føler meg betre. Kjem med andre ord i betre form. «Veltetaket» sit enda, tenkjer på å døype det om! Alle teknikkane sit godt enda 🙂
Vi padla ved land. Dønningane var mellom 25 og 50 cm, tenkjer eg. Og medan vi var ute på sjøen, var det ei på kurset som fekk migrene, ho hadde hatt vont i hovudet heile dagen, men hadde blitt litt værre. Vi fekk støtte til henne, medan vi andre kopla oss i eit langt slep, og fekk ho inn igjen. Dette var ei reell hending, og eg har lært av den.
Etter ei lita pause, trente vi tauing. Lidun skulle vere sjøsjuk. Eg skulle støtte ho første gongen. Etter eit par-tre minutt, ville ikkje handa mi meir. Men eg prøvde å halde likevel, og det gjekk heldigvis. Men det er ikkje berre-berre å taue nokon som er sjøsjuke, og ligg delvis bevisstlause på meg som støttar. Neste øving, var eg nest bakert i tauelina (framfor pasient og støtte). Eg skulle velte, og vi skulle då løyse oppgåva. Få pasienten fortast mogleg inn til land, og nokre skulle hjelpe meg med kameratredning. Det blei mykje stress om kven som skulle hjelpe meg, og kven som skulle hjelpe pasienten. Men det gjekk heldigvis bra.
No skulle vi trene på eskimoredning. Hoftebevegelsen i eskimoredning, finn ein også i rulla. Eg prøvde ikkje eskimoredninga på mitt teknikkurs, og fekk lært henne her. Det er eigentleg ikkje so skummelt.
Heilt til slutt skulle vi prøve rulla. Omtrent alle fekk den til. Eg klarte rulla på første forsøk, på trass av nokre månadar med «rulle-ferie». Då er eg fonøgd. Eg fekk til sveiperulla kvar gong eg prøvde, svært fornøgd! C-C-rulla har eg ikkje lært meg før, men vil lære den fortast mogleg. Fekk den til eit par gongar, ein av gongane litt hjelp i frå strandbotnen. Men øving gjer meister!
Eg er veldig glad for å ha fått bli med Lidun på dette kurset, det har gjort meg til ein betre padlar. Eg veit no meir om kva som kan oppstå når ein er ute på sjøen i kajakk, og veit betre kva eg skal gjere. Takk for ei helg med læring og nye erfaringar!
Dønningen 
Hei Olea,
du er jammen flink å skrive. Veldig flott å lese oppsummeringene fra de to dagene på Teknikkkurset. Helt enig at dette var et lærerikt kurs og jeg er spesielt glad for å øve på dette med at vi kjører inn til kajakken og tilbyr baugen eller åra mellom kajakkene for å hjelpe vedkommende opp (fik en viktig aha opplevelse der ja…), men også det at jeg fikk prøve å hjelpe far din som spilte bevisstløs opp på rett kjøl. Fik dessverre ikke til rulla, så det ble jeg «litt» lei meg for, men den skal jeg jobbe med og regner med å ta knekken på den etter hvert. Du er jammen flink også og kommer til å bli kjempedyktig fremover og er heldig som har en slik kjekk og positiv far.
Det var eit veldig lærerikt kurs, ja. Rulla kjem du til å få til, det er eg sikker på! Takk skal du ha 🙂