Etter fire månadar i rullestol, har eg endeleg kome meg både på beina og på sjøen igjen. Det var utruleg deilig! Det var meldt fantastisk vêr, og eg og Mads hadde tenkt oss ein tur. Og då tok vi med oss mamma og Trygve.
I tre-tida la vi ut frå den vesle stranda på Kjeldsund. Då vi la ut kjente eg verkeleg at det var ei stund sidan sist eg padla. Det var ikkje ustabilt eller noko, kanting og teknikk fungerte som før, men spruttrekket har stramma seg ganske so mykje på dei siste månadane.
Vi padla rundt Bakarholmen og inn i laguna. På ein kosetur som det her, tok den strekninga ein halvtimes tid. Og slik det fungerer i Herøy Kajakklubb, er det slik at ein ikkje tek pause fordi ein er svolten, ein blir svolten fordi ein tek pause. Og som sunnmøringane vi er, hadde vi omtrent kjøpt opp halve lageret til Mega med påskegodt, vi skal jo på tur! Det var jo halv pris! Det nye og betre livet får heller starte i morgon. I morgon, i morgon, men ikkje i dag…
Ein kjenner når ein er utandørs, spesielt på kysten, at midten av april langt i frå er sommar. Det var ganske kjølig. Det er slike dagar Jerven-duken kjem til nytte. Eg og Trygve delte, som kamuflerte siamesiske tvillingar, medan vi kunne nyte Kvikk-Lunsj, kjeks og sjokomelk etter ei lita padleøkt.
Folk seier (i alle fall sunnmøringane seier det…) at sunnmøringane er mykje tøffare og barskare enn anna folk. Det skal eg ikkje akkurat seie i mot, men må jo innrømme at nokre sunnmøringar er tøffare enn andre. Akkurat i dag kom Mads mykje høgare på den lista enn eg. Eg synes det var kaldt, og var nøgd om eg fekk sitte tørt i kajakken. Men Mads skulle rulle. Han hadde vel aldri prøvd Avocet før, og sjølvsagt heller aldri rulla den. Det viste seg at båten var mykje meir lettrulla enn først antatt, og det ga sitt resultat i at krafta i første rulla, var nok kraft til 1 1/2 rulle. Men det var jo utruleg greitt likevel, i alle fall for min del. Vi tok ei kameratredning, noko eg ikkje har gjort på lenge. Og jammen det… Det stod heldigvis ikkje so dårleg til med teknikken sjølv med eit fråver frå kjære Dønningen min.
Som om ikkje det var nok med ei rulle på ein kald vårdag (freistar meir å seie vinterdag) som denne, so tok han jammen handrulla også! Tøff kar i alle fall 🙂
Håper verkeleg ikkje det blir lenge til neste padletur. Kjenner på abstinensane allereie…
Dønningen 
Kor kjekt at du fekk padle igjen!! Så flink du er å skrive og fortelje, Olea!! Kjekt å lese! ❤
Stor klem frå mormor
Flott å se oppdatering på «Dønningen» igjen! Får håe det ikkje vert lenge til vi kan padlast i lag 🙂